ظرفيت‌هاي نظام سياسي ج.ا.ايران
وحيد عذيري
پس از پيروزي انقلاب اسلامي ايران در سال 1357، مولفه مذهب شديدا پررنگ شد و ملاك انتخاب، تصاحب مناصب و وفاداري‌ها در عرصه‌هاي مختلف كشور قرار گرفت. اما به مرور زمان به علل مختلف، مانند تهاجم صدام به كشور، بروز بيداري اسلامي، تهديد شدن مرزهاي كشور، گسترش ماهواره و شبكه اينترنت، ترور و شهادت سردار سليماني، ظهور نسل جديد و... باعث شد عنصر ملي‌گرايي و ياد نمودن از قهرمانان ملي تاريخ كشور، بيش از پيش مورد توجه قرار گيرد. در واقع دو ابزار مذهب و ملي‌گرايي، مكمل هم در عرصه جذب اقشار و نسل جديد در نظام اسلامي گرديد. اما يك‌سري اتفاقاتي رخ داد كه در عرصه ملي، نتوانست برخي از نسل جديد و قشر خاكستري (به ويژه جوانان) را در خود حل نمايد. ازجمله اتفاقات مباركي كه مي‌توانست در جذب قشرهاي يادشده عملي گردد، شهادت سردار سليماني بود. وقتي ايشان به شهادت رسيد، اكثر قريب به اتفاق مردم؛ عكس، ياد، نام و مسير ايشان را پيش روي خود مي‌ديدند، چراكه عنصري مذهبي، وليكن در عين حال ملي‌گرا، ضد جنگ و خشونت و فارغ از هر گونه دسته‌بندي سياسي و نظامي، توانسته بود هموطنان خود را از خطر مصون بدارد و الگوي ايرانيان به تمام معنا خواهد بود. اما رفته رفته از شهادت سردار دل‌ها كه گذشت، حركت و راه ايشان به پاي مذهبيون نوشته شد. به طوري كه برخي از مقامات كشوري و لشكري براي دستيابي به برخي از مناصب، در پشت عكس ايشان حركت كردند و اين مهم متاسفانه آنچنان كه شايسته و بايسته بود، در جذب قشرهاي معترض ريشه بدواند، محقق نشد و تا حدي اين مصادره، باعث پررنگ كردن فضاي دوقطبي جامعه شد. دست‌اندركاران و دلسوزان نظام، مي‌بايست از هر نقطه قوت انقلاب اسلامي مانند: آموزش صحيح نحوه برخورد اسلامي برگرفته از سيره ائمه(ع) و بزرگان ديني با منتقدين، استفاده از انديشمندان برجسته جهت مناظره‌هاي سازنده، بهره‌گيري از تاريخ غني كشور، ايجاد فضاي باز انديشه در انقلاب اسلامي، يا حتي بازنگري در نحوه استخدامي و پذيرش نيرو در سطوح مختلف كشوري و لشكري و... استفاده نمايند تا هر چه بيشتر جذب حداكثري رخ دهد.
اصولا كشورها براي دستيابي به افزايش كارآمدي نظام و حل نمودن خواسته‌هاي جديد، خودشان راه‌ها و مسيرهاي آسان، راحت و در دسترس را باز مي‌گذارند تا اقشار مختلف حرف‌شان را بدون هيچ‌گونه ترس، واهمه و عواقب بعدي، به گوش مسوولان رسيده و بررسي شود. بدين‌ترتيب ديگر احتياجي به مواردي مانند تزريق حكومتي غرور ملي به ملت؛ ايجاد سوپاپ‌هاي اطمينان‌بخش، امنيتي شدن جامعه يا مسدود كردن دسترسي مردم به دنياي فناوري و... نخواهد بود و اين امر خود به خود موجب مستحكم‌تر شدن تار و پودهاي كشور خواهد شد.